Պետք է տեսնել այդ դաշտը,ուսումնասիրել այդ դրախտանման տարածությունը,
բնակիչներին, արգավանդ արդյունքը, ծծել սքանչելի օդը, խմել անուշահամ ջուրը, աչքի առջև
միշտ այստեղ բնակվող ժողովրդի առողջ , պարթև հասակը, լայն թիկունքը, արևակեզ, սակայն
հրացայտ աչքերով գեր դեմքը, տեսնել նրա աշխատանքը, նրա տաժանալի կյանքը և ցավերը լսել:
Ոչ մի լեռնաշղթա չունի Մուշի սարերի պես շքեղ տեսարաններ,
բնության վայրենություններ, ծաղկավետ, ջրառատ և անտառապատ գագաթներ` բաժանված ձորերով,
ակոսված ծործորներով,զարդարված արծաթյա ժապավենի պես անհամար փայլփլուն վտակներով,
մի կողմում ահագին գեղածիծաղ դաշտը, ետևում երբեմն մռայլ և երբեմն փրփրադեզ Վանա ծովը,
միայլ կողմում բյուրակնյա այն լեռները, որոնց համար Վենետիկյան հայրերը պնդում են,
թե դրածտի տեղ է եղել և որ բուսականությունը միակն է Հայաստանի մեջ:
Վրթանես Փափազյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий