Հետո կամաց- կամաց հասկացավ, որ սպասում էր ներողության,
բայց դա չէր նշանակում, որ նրանք ընդունում էին: Թուրքերն են, որ այս ամենն արել են
հայերի հանդեպ 1915 թվականին: Ինքը հայ է, նրանք էլ, եթե թուրք են, արդյոք չպետք է
ներողություն խնդրեն: Սակայն կարծես ոչ ոք չէր ուզում իր վրա վերցնել պատասխանատվությունը:
Խնդիրն այն չէր, որ ցավը չէին կիսում, ընդհակառակը` կիսում էին: Խնդիրն այն էր, որ
իրենց և մեղք գործածների միջև ոչ մի կապ չկար: Շատ տարիներ անց, երբ Արմանուշը հիշի
այս պահը, կհամոզվի, որ խնդիրը “ժամանակային հասկացության տարբերությունն է”: Ինքը
որպես հայ աղջիկ հավատում էր, որ իր սերնդից առաջ ապրած սերունդների` պապերի հոգիներն
իր մեջ են ապրում: Մինչդեռ շարքային թուրքի և իր ծագման միջև տևականության նման զգացում
չկար: Հայերն ու թուքերը հավանաբար ապրում են տարբեր ժամանակային գոտիներում: Հայերի
համար ժամանակը մի շրջան է. անցյալի` ներկայում նորից ծնվելու, ներկայի` ապագա ծնելու
մի շրջան: Հավանաբար, թուրքերի համար ժամանակը շատ տեղերում բաժանված, կտրտված գծի
է նման. անցյալը մի կոնկրետ կետում ավարտվում է, այժմ զրոյից է սկսվել: Թուրքերի անցյալի
ու ներկայի միջև մասնատվածությունից բացի այլ բան չկա:
Գիրքը կարող եք ձեռք բերել ՀԱՅ ԳԻՐՔ գրախանութների ցանցում, ինչպես նաև մայրաքաղաքի գրեթե բոլոր գրախանութներում:
Գիրքը կարող եք ձեռք բերել ՀԱՅ ԳԻՐՔ գրախանութների ցանցում, ինչպես նաև մայրաքաղաքի գրեթե բոլոր գրախանութներում:
Комментариев нет:
Отправить комментарий