Երկուշաբթի օրվանից “Հայաստանի պատանեկան նվաճումներ”
ճամբարային խմբի երեխաներն իրենց հանգստի հետ մեկտեղ հանդիպումներ են ունենում հայտնի
մարդկանց` գործարարների, քաղաքական գործիչների, Հայաստանում ներդրումներ իրականացնող
անհատների և այլոց հետ: Այսօր հյուրը բոլորիս կողմից շատ սիրված “Վիվա-Սել ՄՏՍ” ընկերության
տնօրեն Ռալֆ Յիրիկյանն էր: Թեման ընտրված էր` “Կորպորատիվ սոցալական պատասխանատվություն”,
որի շուրջ գրեթե երկու ժամ զրույց ծավալեց պարոն Յիրիկյանը, ապա պատասխանեց ներկաների
հարցերին:
Բայց նախքան զեկույցի սկիզբը, պարմանուհիներից մեկը,
հպարտությամբ կանգնելով հարգարժան հյուրի կողքը, ներկայացրեց Ռալֆ Յիրիկյանի անձը,
որից հետո ներկաները փորձեցին պատասխանել պարոն Յիրիկյանի տրված հարցին, թե ի՞նչ
է կորպորատիվ սոցիալական պատասխանատվությունը: Միանշանակ, պատասխանները շատ էին, սակայն
ոչ բավարար. Ռալֆ Յիրիկյանն էլ այստեղ էր այդ պատասխաններն ավելի բովանդակ ներկայացնելու,
թեմայի մասին երեխաներին սպառիչ ինֆորմացիա տալու համար: Եվ ինչու ոչ, պարոն Յիրիկյանի
հետ այս հանդիպումը նաև մի մեծ դաս էր, որը կօգնի պատանիներին ընտրել կյանքի ճիշտ ուղի
և դիմակայել ապագայում հանդիպող բոլոր տեսակի դժվարություններին:
“Այո, դժվարությունները
շատ են, բայց մենք պետք է փորձենք հաղթահարել դրանք. մենք նոր կառուցվող երկիր ենք,
դեռ քսան տարեկան: Եվ ամեն մեկս պետք է փորձենք անել հնարավորինս` լավ միջավայր ստեղծելու
համար” ,- զրույցի ընթացքում նշեց պարոն Յիրիկյանը և հավելեց, որ կորպորատիվ սոցալական
պատասխանատվության գաղափարն էլ հենց այն է, որ ամեն ոք չպետք է մտածի միայն իր գրպանի
մասին, այլ նաև հասարակության` ստեղծելով ավելի լավ և ուրախ միջավայր, ավելի բարեկեցիկ
կյանք:
Թե ինչպես կարելի է հասնել այդ ամենին, Ռալֆ Յիրիկյանը
տվեց իր անմիջական պատասխանը.
“Մեր իրականության մեջ տարածված երևույթ
է, երբ մեկը մյուսին շնորհակալություն է ուզում հայտնել, սեղան է գցում, և սկսվում
են անվերջ կենացներն ու, առավոտից մինչև ուշ գիշեր այդ նույն կենացները կրկնվում են,
իսկ արդյունքում կորցնում են ամբողջ մի օր, այսինքն` մարդն այդ օրը ոչ մի արդյունավետ
գործ չի կատարում: Իսկ երբ նայում ենք զարգացած աշխարհին, տեսնում ենք, որ մարդիկ ժամանակ
չեն կորցնում, նրանք աշխատում են, որ ավելի լավ ապագա ունենան: Նույնը պետք է անենք
և մենք` ձգտելով շենացնել մեր շրջապատը:
“Վիվասել ՄՏՍ”-ն իր ընտանիքի անդամներով ժամանակ
չուներ հանգստանալու, մենք աշխատում էինք առավոտից մինչև ուշ գիշեր, հանգստյան օրերին,
որպեսզի հասնենք զարգացող աշխարհին, կատարելագործվենք, ստեղծենք բարեկեցիկ ապագա:
Մենք պետք է ամեն ժամ սովորենք, դրսից
սովորենք լավը, վատը` թողնելով իրենց, մենք պետք է հարստանանք մեր գիտելիքներով, փորձով,
որպեսզի նպաստենք մեր միջավայրին”:
Կորպորատիվ սոցիալական պատասխանատվություն “Վիվասել
ՄՏՍ”-ն առաջին անգամ իրականացրել է “Ոսկե Ծիրան” միջազգային կինոփառատոնի շրջանակներում,
և արդեն ութ տարի շարունակ հանդիսանում է փառատոնի գլխավոր հովանավորը.
“Այո, շատերն
են ասում, որ ահա եկան հյուրերը, դիտեցին ֆիլմերը, շնորհվեցին մրցանակներ և այլն, իսկ
մեզ համար կարևոր է, որ աշխարհն այս փառատոնի միջոցով ճանաչի Հայաստանը, ճանաչի հայ
մարդուն, շփվի նրա հետ. և սրանով մենք ցույց ենք տալիս մեծ աշխարհին, որ մենք կանք,
ու, ինչու ոչ, դեռ պիտի շատանանք: Սա է մեր հիմնական նպատակը, գաղափարը, և մենք այն
իրագործում ենք”:
Այն խնդիրը, թե հայ երիտասարդներն ավարտում են համալսարանն
ու չեն կարողանում աշխատանք գտնել, մտահոգում է նաև Ռալֆ Յիրիկյանին, և նա այս երևույթի
մասին նույնպես իր կարծիքը կիսեց ներկաների հետ.
“Երիտասարդներ կան ավարտում են համալսարանը,
և ուզում են միանգամից որևէ կազմակերպությունում աշխատել որպես մենեջեր: Բայց չէ՞
որ մենեջերը պետք է հասարակության, մարդկանց հետ աշխատելու մեծ փորձ ունենա, կարողանա
լսել և հասկանալ աշխատողներին, լինի պարտաճանաչ և այլն”
և հարգարժան հյուրը խորհուրդ տվեց` եթե նման աշխատանքի առաջարկ ունենան` հրաժարվեն,
քանի որ այդ դեպքում կամ շահագարծում են, կամ խաբում. “Ես աշխատել եմ կահույքի խանութում
որպես օպերատոր, և չեմ ամաչում ասել այդ մասին: Շատերը գնում են Հայաստանից ու տարբեր
աշխատանքներ են կատարում, բայց այդ նույն աշխատանքն ամաչում են անել հայրենիքում, իսկ
ինչու ամաչել այն աշխատանքից, որ անում ես”:
Ռալֆ Յիրիկյանի խոսքերով`պետք է զինվել համբերությամբ
և լավատեսությամբ, որպեսզի հնարավոր լինի դիմակայել կյանքում հանդիպող բոլոր դժվարություններին.
“Ինչու
են ասում` եթե կյանքին ժպտաս, նա էլ քեզ կժպտա. դա ճիշտ է, բայց եթե դժվարության առջև
կանգնեք ու չժպտաք, և սկսեք վատ գաղափարների մասին մտածել, դա կնշանակի, որ դուք կոտրվել
եք”:
Բայց Ռալֆ Յիրիկյանի հետ այս հուսադրող և անմիջական
հանդիպումից հետո կոտրվել, անշուշտ, հնարավոր չէ: Երկու ժամն իհարկե շատ քիչ էր, բայց
ներկաներս կարողացանք այս հետաքրքիր ու բովանդակալից զրույցից քաղել փորձ ու գիտելիք
ձեռք բերելու ձգտում, համարձակություն, դժվարությունները հաղթահարելու կարողություն…
և որ ամենակարևորն է` հայրենիքում ապրելու և հայրենի երկրի համար աշխատելու և ստեղծելու
ցանկություն. “Պետք չէ նեղանալ հայրենի հողից ու գնալ. մենք պետք է այսօրվանից անենք
ամեն ինչ, որ մեր երեխաների, թոռների ապագան լինի բարեկեցիկ”:
